Lagos, Portugalia

Nasz ostatni wyjazd był do Lagos i dla odmiany przyjechałyśmy tutaj pociągiem. Przetestowałyśmy portugalskie autobusy to trzeba było i kolej. Wagony z zewnątrz były przyozdobione twórczością lokalnych graficiarzy a w środku,  gdy wracaliśmy nie było klimatyzacji, jednak mimo to podróż przebiegła sprawnie.

Historia Lagos nie różni się zbytnio od historii poprzednich miast. Jest to starożytne  nadmorskie miasto z ponad 2000-letnią tradycją. Nazwa Lagos pochodzi od celtyckiej osady Lacobriga co w języku celtickim oznacza forteca. Miasto zdobywali po kolei Rzymianie, Wizygoci, Maurowie i Chrześcijanie.

Wiek XV to czas eksploracji morskich, odkryć i  osiągnięć. Statki przypływały do portu w Lagos pełne różnorakich towarów i przypraw. Przybyli także prawdopodobnie pierwsi afrykańscy niewolnicy i w związku z tym otwarto w 1444 roku targ niewolników Mercado de Escravos. Fundatorem  tych afrykańskich wypraw był książę Henryk, który za każdego niewolnika dostawał jedną piątą ceny sprzedaży. Nawet po jego śmierci port w Lagos przyjmował niewolników lecz jego znaczenie powoli zaczęło maleć gdyż potęga Lizbony powoli wzrastała i to tu statki z dalekich wypraw zaczęły przybywać. W okresie hiszpańskiego panowania angielska flota zaczęła uderzać na  wybrzeże Portugalii. Słynna Wojna o Przywrócenie w latach 1640-1668 doprowadziło do budowy fortów na całej długości wybrzeża. Jednym z takich był Ponta da Bandeira z XVII wieku w Lagos.  Okres od 1576 roku aż do 1755 to czas w którym Lagos było stolicą regionu Algavre dopóki słynne trzęsienie ziemi nie zrujnowało miasta. Zachowały się jedynie piętnastowieczne mury oraz zamek gubernatora. Wiele budynków jest jednak z XVIII wieku.

Po zwiedzaniu grot udałyśmy się z mamą na spacer po Lagos. Z dworca kolejowego spokojnie spacerkiem można dojść do najważniejszych atrakcji turystycznych. Opuściłyśmy port, przeszłyśmy po zwodzonym moście i ruszyłyśmy przed siebie. Tym razem bez mapy, spontanicznie zaczęłyśmy maszerować uliczkami zabytkowej części Lagos. Doszłyśmy do pomnika upamiętniającego ofiary Wielkiej Wojny. Później zaczęłyśmy się zastanawiać co zjeść żeby nie trafić na "minę" no i nie stracić zęba. Good choice is a safe choice wybrałyśmy kurczaka piri piri, który wcale taki piri piri (znaczy pikantny) nie był, do tego ziemniaczki zapieczone, sałatka i mamy zestaw lunchowy za ok 10 euro.

Po przerwie na lunch wstąpiłyśmy do sklepu drużyny portugalskiej. Oczywiście zdjęcie zwycięskiej drużyny na Euro 2016 widniało na wystawie. Fartem z nami wygrali  mecz w ćwierćfinale, to my powinniśmy trzymać ten puchar szczególnie po super pierwszej bramce naszego kapitana. Oj Roni się tego na pewno nie spodziewał. Pamiętam jego minę :-) Na  koniec dotarłyśmy na plac niewolników gdzie stał pomnik księcia Henryka. Przeszłyśmy sobie wzdłuż zabytkowych murów zachwycając sie nie tyle cegłami co palmami które obok rosły, więc tym razem na fotografii  wylądowały palmy.

Wyprawa do Portugalii była wspaniałym przeżyciem, przypomniałam sobie jak fajnie jest zwiedzać i poznawać nowe miejsca, ich historię i kulturę. Nie planowałam żeby tam jechać, wyszło spontanicznie. I może tak jest najlepiej, nie planować i nie mieć wygórowanych oczekiwań. Dobrze jest czasami dać sie ponieść  i popłynąć z nurtem.

Do następnej wyprawy :-)

Jo

P.s Dzięki mamuś za fotki i filmiki z moją skromną osobą :-)

Mamusia :-)

Palma taka duża a ja taka mała